[Orpg] Jacintha & Tessa

Olivia Elaine Newton

" Wistchire, denk je nu echt dat ik van je zal gaan houden nadat je me geslagen, gesneden en aan mijn haren getrokken hebt ? Na de gruwelijke manier waarop je me hebt ontvoerd ? De manier waarop je mijn vriendin behandelde ? Nadat je haar man hebt vermoord ?! " zei ik woedend.
Wistchire kijkt me bedenkelijk aan " Olivia het spijt me maar .. " begint hij dan.
Ik kijk hem dodelijk aan " het spijt je ? Heb je niets beters te zeggen ?! " spreek ik dan woedend uit.
" Waarom wil je het land zo graag ? Waarom wil je zo graag de oorlog ? We hebben altijd vredig geleefd .. Er was niet eens een oorlog in de planning. Het enigste wat er op de planning stond was een festival. Waarom ? Geef me een goede reden " zeg ik dan.
Wistchire zucht " Jullie land is machtig, het is een goed land .. Het zou een enorme aanwinst " zegt hij dan.
Dit keer is het mijn beurt om hem ongeduldig aan te kijken " en waarom wil je zo graag oorlog ? Waarom wil je zo graag verdriet en verduistering brengen ? " zeg ik dan.

Merel Beaumont
Mijn ogen gingen langzaam open.
"Wat een nachtmerrie ."zei ik even .
Mijn handen deed ik door mijn haar maar ik werd helaas al snel in de werkelijkheid gesmeten.
Een man zat op zijn hurken met zijn rug na mijn kant.
Ik ging overeind zitten.
Het leek wel of er duizenden paarden over mijn hoofd heen waren gewalst .
Ik stond uiteindelijk op "Sorry ik moet gaan ik moet na mijn kinderen."
De man gaf geen antwoord terug.
Ik keek hem even raar aan.
Toen ik weg wou lopen legde die zijn hand op mijn schouder.
Oke die man was snel dacht ik even ..
"Ga even rustig zitten , River en Rose zijn veilig dat garandeer ik je .." Ik keek de man aan die ik eerst als Ivon aanzag ... Op dit moment dacht ik heel even dat ik gek werd.
"h..oe ..we..et u.w dat .." de man liet mij zwijgen.
"Merel ik weet veel over je .. maar dat is nu niet belangrijk.." hij liep weer terug naar het vuur en roerde in de pan..

Ik keek hem weer vreemd aan maar ik ging toch maar zitten op het kleed waar ik eerst lag .
"Wil je wat eten ?" Ik schudde mijn hoofd "Nee dank u ik .ik .." tranen vielen weer op de grond.
De man draaide zich even om.
En hurkte voor me neer.
Zijn hand legde die tegen mijn wang aan.
Ik keek hem aan .. dat deed Ivon ook altijd als die wist dat ik me eenzaam en verdrietig voelde hij legde dan zijn hand op mijn wang ..
"Merel hij houd zielsveel van je vergeet dat niet .."
Ik knikte en veegde even mijn tranen weg .
"Ik weet dat .. maar .." Hij wilde weer na zijn soep lopen maar hij draaide weer heel even om "Maar nu voelt het alsof je eenzaam bent ..."

Olivia Elaine Newton

" Nou ? " zeg ik dan ongeduldig als ik na een tijdje nog geen antwoord heb.
Ik was moe, ik was de hele nacht opgebleven.
Wistchire kijkt me aan " ga slapen " zegt hij dan.
" Eerst wil ik antwoord, en ik ga echt niet in de buurt van jou slapen " zeg ik dan, intussen vraag ik me af hoe het met Edward ging en waar hij was.
Hij zucht eventjes " je bent wel eigenwijs en pittig Newton, je bent totaal het tegenovergestelde van Edward .. Waarom zou zo'n vreugdevol iemand als jij met Edward trouwen ? " zegt hij dan.
" Ik ken hem anders .. Maar dat is geen antwoord op mijn vraag " zeg ik dan.
Ik zie hem nadenken " jij weet ook niet waarom je oorlog wilt hé ? " zeg ik dan.

Merel Beaumont
Ik keek even na de grond.
Hoe wist deze man dit allemaal ik kende hem niet in ieder geval ik herkende hem niet ..
De man liep naar me toe met een kom soep "Eet wat .. het zal je goed doen en je moet op krachten blijven."
Zonder tegen te werken pakte ik de kom aan .
Hij gaf me ook wat brood.

Olivia Elaine Newton

Hij loopt op me af en doet een pluk haar van me achter mijn oor " je bent zo slim " zegt hij dan.
" Dankjewel voor het compliment " zeg ik dan droog.
Hij gaat verder alsof hij niet de toon had gehoord waarop ik het zei " en je bent zo mooi, je lijkt wel op een godin Olivia " zegt hij dan.
Ik kijk hem met een opgetrokken wenbrauw " ik vind die complimentjes erg vleiend maar je weet wat ik heb gezegd .. " zeg ik dan.

Merel Beaumont
Toen ik een hap nam merkte ik dat ik toch veel meer honger had dan ik dacht.
Voor ik het wist had ik de soep en het brood op.
De man moest even lachen.
Ik zag dat hij zelf niks at "Moet u niet wat eten?" Hij schudde zijn hoofd "Ik heb het niet zo hard nodig als jij."

Olivia Elaine Newton

Hij liep even achter me langs en streek mijn haar opzij, hij gaf me weer een kus in mijn nek.
" Stop daarmee " zeg ik dan.
" Kom op Olivia, geef het toe .. Je geniet er stiekem ook van " zei hij.
Ik werd woedend " hoe kom je daar in godsnaam bij Wistchire ?! " roep ik uit.
" Noem me toch alsjeblieft Bryan " zegt hij dan.

Merel Beaumont
Ik keek hem even aan "Waarom doet u dit ? waarom helpt u mij ?" de man keek dit keer erg verdrietig.
"Het spijt me .." Hij schudde zijn hoofd "Dat hoeft niet .. ga maar wat slapen."
Ik knikte en ging rustig liggen.
Ik keek na die prachtige sterren.
De maan was vol dus er was eigenlijk genoeg licht .

Olivia Elaine Newton

" Wat is er met Edward gebeurt ? En met Merel ? " zeg ik dan.
Bryan vloekt binnensmonds " Edward is weg gegaan en Merel is ontsnapt " zegt hij dan.
Het luchte op om te horen dat ze beide nog leefden, het verbaasde me echter dat Edward zonder enige tegenspraak was weg gegaan.
Hield hij dan toch niet zoveel van me als ik van hem ? Er liep een traan over mijn wang.
" Wat is er ? " vraagt hij dan.
Ik kijk hem aan " niets wat je aangaat " zeg ik dan.

Merel Beaumont
Toen ik nog even naast me keek was de man verdwenen.
Ik keek nog even goed ..
Hij zal vast water aan het halen zijn of brandhout bedacht ik.
Ik keek nog even na de heldere nacht.
Ik probeerde wat te slapen maar nachtmerries en de herinneringen zorgde voor een slapeloze nacht .
Ik zag de zon op komen.
De man was nog steeds niet terug gekomen.
Straks was er iets gebeurd ..
Ik zag opeens dat er brood lag met kaas en een glas melk en er lag een broodje met aardbeien.
het ontbijt dat Ivon altijd voor me maakte en op bed kwam brengen.
er liepen weer tranen over mijn wangen .. Hij voelde zo dichtbij.
Ik veegde weer de tranen weg en nam een hap van een broodje.
Opeens voelde ik een hand op mijn schouder "geniet je van het ontbijt ?" Ik keek omhoog en zag dat het die man weer was "Zeker het is heerlijk." antwoordde ik met een glimlach.
De man ging tegenover me zitten "ben blij dat het je bevalt ."

Olivia Elaine Newton

In de avond was er nog even gediscusieerd en uiteinselijk volgde er een stilte.
Bryan was in slaap gevallen maar ik hield alles in de gaten .. Ik zou hem geen kans bieden om wat dan ook te doen.
Hoopvol keek ik of er bewakers om de tent stonden, helaas was dat inderdaad zo.
Ontsnappen zat er niet bij dus ..
Ik zucht even en staar ongelukkig voor me uit, mijn beste vriendin was de wildernis in verdwenen, mijn exverloofde was er vandoor gegaan .. En ik ? Ik zat uitgeput in een tent met een man die met me wou trouwen en waar ik niets mee had.
Ik vroeg me wel nog steeds af of het met beide goed ging.
Ik leg mijn hoofd even op mijn opgetrokken knieën en zucht, opeebs voel ik een hand op mijn schouder.
Geschrokken schiet ik overeind " rustig maar " word er dan gezegd door Bryan.
Ik kijk hem even aan en leg mijn hoofd dan weer neer " het is verschrikkelijk om je zo ongelukkig te zien, waarmee kan ik je opvrolijken ? Een nieuwe jurk, een paard .. Je vraagt het maar en ik geef het je " zegt hij dan.
" Mijn geluk is niet te koop " antwoord ik dan kortaf.

Merel Beaumont
de man keek hoe ik mijn ontbijt langzaam opat .
"Wilt u echt niks ?" Ook dit keer schudde de man zijn hoofd.
Ik nam maar snel een hap van mijn broodje met aardbeien.
Ze smaakte heerlijk zoet.
"Wat ga je doen als je ontbijt op hebt ?" vroeg de man opeens.
Ik keek hem aan "ik weet het niet , ik wil het liefste na mijn huis na mijn kinderen maar .."
De man keek me medelevend aan het leek of die met me mee voelde .
Ik zag het verdriet in zijn ogen "het spijt me Merel." kwam er uit zijn hoofd.
"wat spijt u ? u heeft niks gedaan u helpt me juist .." de man schudde zijn hoofd en stond op.
Ik raakte in de war maar probeerde het van me af te schudden.
Ik wou het nu even niet weten ik .. ik kon het nu even niet aan."

Olivia Elaine Newton

Hij wreef over mijn rug heen " dat weet ik, maar misschien kon ik je wat opvrolijken " zegt hij dan.
Ik sta op " blijf toch alsjeblieft met je handen van me af " zeg ik dan betraand.
Hij kijkt me medelevend aan, hoe hij zo keek leek hij aardig en onschuldig .. Maar ik trapte er niet in.
Waarom zou Edward mij en Merel er ook bij verwed hebben ? Had ik hem dan echt zo verkeerd ingeschat ?
" Ik wil een wandeling maken, of een paardrijrit maken " zeg ik dan.
Hij kijkt me raar aan " alleen als je belooft er niet vandoor te gaan " zegt hij dan.
Ik knik.

Merel Beaumont
de man ging voor me staan.
Hij keek in mijn ogen.
Ik werd er rustig van.
de man draaide zich weer om .
En hij verdween.
Vlak voor mijn neus was die verdwenen.
Ik keek om me heen.
"Dit kan niet Merel je droomt ..Dit kan niet."
Ik keek nog ene keer om me heen.
Ik moest hier weg ik liep snel weg van die plek.
Ik kwam even uit op ene riviertje.
Met de jurk liep ik het water in.
Het water voelde heerlijk koel aan.
Ik gooide wat water in mijn gezicht.
Na ene tijdje in het water mij zelf hebben opgefrist liep ik het water uit.
Mijn handen gingen even voor mijn ogen.
Ik keek weer na het bos.
Ik besloot maar terug te lopen.
Toen ik op de plek terug kwam waren alle spullen weg.
Het leek alsof alles niet was gebeurd zelfs het kampvuur was verdwenen.
Ik draaide nog even om en nog ene keer.
Dit kon niet .
Toen ik weg wou lopen zag ik opeens een grote rode roos op de grond liggen.
Ik aapte hem op en rook eraan.
Het rook heerlijk.
er verscheen een glimlach op mijn gezicht.
Ik deed de roos in mijn haar .
Ik keek nog even na mijn jurk en besloot om maar verder te trekken.
As ik de rivier zal volgen zal ik snel bij een dorp komen dacht ik opeens .

Olivia Elaine Newton

Ik gaf het lieve dier even een klopje op haar nek, de wind in mijn gezicht en haren voelde even heerlijk.
Maar wat voelde ik me vies, ik verlangde naar een lekker warm bad en een schone jurk .. Of nog liever een broek met blouse en laarzen.
Bryan bleef maar naar me kijken, ik hield mijn blik van hem afgewend.
Als ik mijn paard in galop zou laten gaan en zou proberen te vluchten, zou dat dan lukken ? Bedacht ik me.
Ik kijk even naar Bryan die me scherp in de gaten houd en kijk snel weer weg.

Merel Beaumont
Ik was al uren aan het lopen.
Mijn voeten deden zeer.
Opeens hoorde ik een baby huilen.
Ik keek om me heen maar er was niemand.
Ik liep maar snel door maar al snel hoorde ik weer het geluid.
Ik liep op het geluid af maar alweer zag ik niks.
Ik keek nogmaals om me heen of ik misschien sporen zag.
Ow Merel je houd je zelf voor de gek ..
Ik zuchtte nog even en besloot maar te rusten.
Opeens stond die man weer naast me ik schrok me rot.
"hoe doet u dat nou steeds .." de man gaf geen antwoord.
"Merel volgens mij ga je de verkeerde kant op."
Ik keek hem aan "En u weet natuurlijk de goeie weg ?"
De man begon te lachen en bood zijn hand aan.
Hij hielp me overeind.
"hoorde u ook ene baby huilen ?" de man keek me wat raar aan.
"laat maar u bent erg mysterieus ." zei ik met een glimlach.
De man liep vooruit .
na nog ene paar uur lopen was ik het zat "Sorry maar volgens mij gaan we nog steeds de verkeerde kant op , mijn voeten doen zeer ik heb het warm en de muggen zien me als lunch . ik ben moe en ik .." De man stopte en keek me aan "merel we zijn er .." hij haalde een stuk bladerdek weg en ik zag een oud dorpje.
We liepen het dorp in maar er was niemand.
"Er is niemand ?" zei ik maar alsof het hem nog niet was opgevallen.
Het was erg donker en wat deuren klapte door de wind.
het leek wel één van de griezelverhalen van Olivia.
"Ik heb hier niks aan er is hier niemand dat me kan helpen." maar natuurlijk toen ik om keek was de man alweer verdwenen "Ik ben dit spelletje zat !!" schreeuwde ik.
Ik keek nogmaals om me heen en ik kreeg de rillingen over mijn rug.

Olivia Elaine Newton

Opeens stopte we, Bryan stapte af voordat ik kon zeggen dat ik zelf wel af kon stappen tilde hij me van het paard.
Zijn gezicht was erg dicht bij de mijne, snel maak ik me los " ik kan zelf wel afstappen " antwoord ik dan maar snel.
Hij pakt mijn hand vast en loopt wat met me door, ik trek mijn hand weer los.
" Luister Wistch.. Bryan, ik weet niet wat je van plan bent maar .. " zeg ik dan.
Ik stop met praten als ik hem verbaasd om zich heen zie kijken.

Merel Beaumont
Opeens hoorde ik weer een baby huilen.
Ik volgde het geluid.
Ik kwam aan bij een wit huis.
Toen ik er voor stond sloegen de deuren open.
dat was de wind dat was de wind herhaalde ik in me zelf. "hallo is daar iemand ?"
het gehuil was gestopt.
Ik liep rustig het huis binnen.
Het huis zag er erg knus en gezellig uit.
er stond een houtwerkje op de openhaard.
Mijn vingers gingen over het houtwerk.
Ik liep maar snel het huis uit.
Wat moest dit ooit allemaal voorstellen.
toen ik het huis uit liep stond er een klein meisje voor me.
Ze keek me aan en pakte mijn hand.
"Ben je je moeder kwijt ?" het meisje keek alleen maar en trok aan mijn hand.
Ze wou duidelijk dat ik haar volgde.
Ik volgde haar en kwam uit op een gigantische plein.
er stond een prachtige boom in het midden.
En ja hoor toen ik me om draaide was ook dit meisje verdwenen.
Ik zuchtte "Ik weet niet wat dit te betekenen heeft maar ik ben dit zat !!!" ik liet me vallen op het gras bij de boom en begon te huilen.
Mijn gehuil echode door het dorp heen.
Ik ging met mijn hand om mijn nek.
Ik voelde niks .
Ik keek geschrokken na mijn hals .. Waar is mijn hanger ? ik stond op en keek op de grond.
Ik begon in paniek te raken.
Die hanger was mij alles ..
Ik rende snel naar het huis terug maar ik kreeg de deuren niet open.
Mijn tranen vielen op de grond ik liet me zakken via de deur "Dit kan niet waar zijn dit kan niet .."

Olivia Elaine Newton

" Wat is er ? " vraag ik dan aan hem.
Hij kijkt naar de bosjes en bomen, hij legt zijn vinger op zijn mond en trekt me achter zich.
Uiteindelijk haalt hij opgelucht adem " ik dacht dat ik wat hoorde " zegt hij dan.
Ook ik haal opgelucht adem, dan pas merk ik op dat ik zijn arm stevig vast had.
Snel laat ik hem los.

Merel Beaumont
Ik sloeg mijn armen om mijn benen .
De tranen bleven maar komen.
Mijn ogen waren gericht op het huis aan de overkant.
Ik snapte het niet wat doe ik hier ? wat is de bedoeling hier van ?
De zon scheen fel op mijn hoofd.
Ik haalde de rode roos uit mijn haar en keek er na.
Het was prachtig.
Opeens dacht ik aan een verhaal van Olivia over bescherm engelen ..
Ben ik hier om me te beschermen ? waarom halen ze me weg van huis ? waarom ? allemaal vragen dwaalde door mijn hoofd.
En wat heeft Ivon er mee te maken alle dingen de rood het ontbijt de zilveren hanger die verdwijnt het heeft allemaal met hem te maken ..

Olivia Elaine Newton

Hij lachte even " zo Olivia ik wist niet dat je bang kon zijn " zegt hij dan.
" Was ik ook niet, ik schrok alleen van jou " zeg ik dan.
Hij schud wat lachend zijn hoofd " natuurlijk Olivia " zegt hij dan.
Standvast liep ik door.
Ik voelde even aan de ketting om mijn nek en keek daarna naar de ring om mijn vinger.
Er liep weer even een traan over mijn wang maar al snel veegde ik die weg.
Opeens word ik bij mijn arm vastgegrepen " u was toch niet van plan te ontsnappen ? " zegt Bryan dan buiten adem.
Ik kijk om me heen en had niet een door dat ik over was gegaan in het rennen " nee, natuurlijk niet .. Ik .. " zeg ik dan.

Merel Beaumont
Ik raapte me zelf weer bij elkaar en had maar besloten zo snel mogelijk uit dit hele griezelige dorp te verlaten.
Maar toch dit dorpje had wat maar wat wist ik niet precies .
Misschien wet Olivia precies wat ik hier allemaal meemaak. lachte ik even ..
zij weet veel over dit soort dingen .. naja ze leest er veel over.
Ik liep snel door.
het idee dat de hanger weg was voelde niet fijn.
Misschien had ik hem wel verloren bij de paal waar ik vastgebonden zat..
Ik zuchtte en liep snel door en door en door.
Op den duur leek het wel of ik rondjes liep.
ik haalde mijn hand weer door mijn haar.
De zweet stond op mijn voorhoofd.

Opeens merkte ik dat er bloed op mijn handen had.
Het droop via mijn hand op de grond.
Ik keek met paniek na mijn mijn twee handen die bedruipt waren met bloed.
Dit keer wist ik zeker dat het niet mijn verbeelding was.
Ik rende zo snel ik kon na het riviertje die dichtbij was .
at wist ik zeker.
Ik doopte mijn handen in het water .
En ik boende zo hard dat het pijn deed.
Er was geen enkel wondje op mijn handen te vinden.
Ik keek na het water en deed mijn hoofd erin "word wakker word wakker word wakker !!!" en ik doopte mijn gezicht nogmaals onder water ..

Olivia Elaine Newton

Hij greep me nog steviger vast " Wistchire je doet me pijn " zeg ik dan.
Hij laat zijn greep wat slapper, ik weet mijn arm te bevrijden en vlucht weg.
Maar voor ik het weet word ik op de grond gegooid en keihard overeind getrokken.
" Laat me gaan, ik heb die weddenschap niet gesloten .. En ik heb er niet mee ingestemd " zeg ik dan.
Hij kijkt me aan " helaas Olivia, je gaat de mijne worden .. Mijn vrouw.. Of je nou wilt of niet " zegt hij dan.
Toen hij mijn gezicht wou aanraken draaide ik mijn hoofd weg.
Hij greep mijn pols vast " laten we terug gaan naar de paarden, je hebt genoeg frisse lucht gehad " zegt hij dan.

Merel Beaumont
Ik keek na mijn spiegelbeeld ..
Ik zag er niet uit .. ik was bleek en mijn gezicht zag eruit alsof ik eeuwen had lopen huilen.
Ik keek even om me heen weer.
Ik sloot heel even mijn ogen..
Toen ik ze open deed.
zag ik mijn ketting liggen.
Het lag daar maar in het gras.
Ik pakte hem op en deed hem snel om.
"Zo jij bent weer veilig bij mij.
De lucht was prachtig blauw.
Dit was echt de raarste dag van mijn leven.
Ik wist opeens ook waar ik was.
Ik kon weer helder na denken.
Ik merkte ook dat ik eigenlijk dichtbij huis was.
Ik rende snel en stormde het huis binnen.

"Ivon !!! Ivon !! " schreeuwde ik .
Ik liep snel na het kantoor en zag een plas met bloed.
Maar nergens was het lichaam nergens was een spoor van Ivon.
Ik rende na boven en ook de baby wiegjes waren leeg.
Waar zijn ze ?
Ik rende weer na beneden en liep de stal in zelfs Maik was verdwenen.
"Dit is een droom nee dit is een nachtmerrie."
Ik keek om me heen het was hier stil eigenlijk te stil.

Ik liep weer na binnen en kleden me snel om.
Ik pakte mijn zwaard en deed hem om mijn middel.

Ik rende weer na het stal en zag al snel Eros staan.
Toen ik hem op wou tuigen .
zag ik de man in de stal opening staan.
Mijn bloed begon te koken "Wat is dit allemaal ? waar zijn mijn kinderen ? En waar zijn alle mensen ? wat is er met me aan de hand ?" de man keek me aan.
Ik draaide me dit keer om en liep na Eros.
"Merel toe doe dit niet dit word je dood."
Ik zweeg.
"Denk aan je kinderen en denk aan je man ?"
Ik draaide me dit keer om "Ivon is dood ?" zei ik toen ik na de grond keek.
"nee Merel Ivon is niet dood .."
Ik keek hem verbaasd aan "Ik heb het zelf gezien ik .." De man schudde zijn hoofd.
"Merel ga na de bergen ga via de weg van het dorp verschuil je daar daar kan niemand je vinden daar ben je veilig ."
"Wie zoekt mij ? wie wilt me iets aan doen ?"
Ik kreeg geen antwoord op die vragen.
Ik draaide me om en ging verder met Eros.

Olivia Elaine Newton

In alle macht probeerde ik mijn pols los te krijgen, uiteindelijk waren we bij de paarden.
Hij zette me weer op het paard waarop ik heen was gekomen en hij ging zelf op zijn eigen paard zitten.
Even twijfelde ik maar toen gaf ik het paard de sporen, ik liet haar zo hard gaan zoals ze kon.
" Verdomme .. " hoorde ik Bryan nog zeggen.
Hij floot en het paard stopte " kom op meisje help me alsjeblieft " flyisterde ik tegen het paard terwijl ik al paardengetrappel hoorde.
Ze hinnikte zacht, ik sloot mijn ogen en haalde diep adem " alsjeblieft " fluisterde ik zacht.
" Help ! " hoorde ik opeens in mijn hoofd.
Terwijl de merrie opeens weer in galop ging keek ik druk om me heen.
Wij zou er om hulp geroepen hebben ?
Ik keek achterom en zag dat Bryan steeds dichterbij kwam.
Ik sloeg het bos in met de merrie.

Merel Beaumont
Toen ik Eros uiteindelijk helemaal helemaal klaar had sprong ik op zijn rug.
Ik keek de man aan .."gaat u aan de kant of moet ik u omver rijden." de man schudde zijn hoofd "doe wat jou hart zegt dat goed is .." en hij was weer weg.
Ik spoorde Eros aan en liet hem in vol galop.
Ik wist niet wat ik moest doen en ik wist niet welke kant ik op moest gaan.
Ik liet Eros heel even stoppen.
Hij hinnikte .

Olivia Elaine Newton

" Kom op meisje, kan je nog iets sneller ? " fluisterde ik haar toe.
Ze ging nog iets sneller, ik schoot door het bos heen en wist niet eens welke richting ik op ging.
Ik dook even voor een tak en kwam daarna weer overeind.
Ik kijk nog even achterom en zie Bryan dan nergens meer.
" Waar komt het hulp geroep vandaan meisje ? " vraag ik dan aan de merrie.
Ze gaat nog dieper het bos in en uiteindelijk springt ze over een boomstam het bos uit.
Ik slaak even een klein kreetje als ik bijna van haar af val omdat ik me niet goed vast had.
Ik kijk om me heen en zie dan een pad tussen de bossen door.
De plaats kwam me bekend voor .. Maar waarvan ?
" Kom me helpen alsjeblieft ! " hoorde ik dit keer.
" Ben jij dat ? " vraag ik dan aan de merrie.
Ze hinnikt, zij was het niet.
Ik vroeg me af waar de merrie me heen zou leiden en wie het was.

Merel Beaumont
Eros spitste zijn oren het leek of die wat hoorde.
"Wat is er jongen ?" vroeg ik zacht.
Hij hinnikte zacht.
Hij leek wat gespannen.
En dat was Eros nooit.
Ik keek met wat angst om me heen.

Olivia Elaine Newton

" Goedzo meisje " fluisterde ik tegen de merrie.
Ik kijk druk om me heen op het pad of ik iets herkenbaars zie.
Ik kijk nog eenmaal achter me maar zie Bryan echt nergens meer .. Opeens duikt er iets voor me op.
Ik huid de teugels in " je dacht toch niet dat je zo makkelijk van me af kwam ? " zegt hij dan.
Hij trekt me van de merrie af en zet me bij hem op zijn paard.
" Laat me los Wistchire, ik heb al gezegd dat ik niet geitreseerd ben " zeg ik dan.
Hij lacht " maar ik wil, en je bent mijn eigendom .. Je behoort naar me te luisteren " zegt hij dan terwijl hij me stevig vasthoud.
Ik kijk naar de merrie die mij vragend aan kijkt alsof ze wilt zeggen 'wat moet ik nu doen ?'

Merel Beaumont
Opeens schrok Eros ..
Ik viel van hem af en belande keihard op de grond.
Ik zag Eros nog op hol slaan.
Eros was nooit bang dus als die schrok was het meestal ook menens .
Een paard die in gevechten heeft gestreden en niet eens bang is voor wolven slaat nu op hol.
Ik probeerde overeind te kruipen.
Wat is er ooit met dit bos aan de hand .
Ik merkte al snel at er bloed op mijn hand lag.
Mijn hoofd deed pijn en merkte ook snel dat daar het bloed vandaan kwam.
Ik probeerde op te staan en klopte even de modder ervan mijn handen.
Ik pakte mijn zwaard van mij middel en hield hem goed vast.